Göfugr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "göfugr" (lub gǫfugr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

göfugr (gǫfugr)

adj. [Ulf. gabigs = πλούσιος], worshipful, noble; göfugr maðr, a worshipful man, by birth, etc.; til göfugs manns er Skeggi hét, Nj. 270; g. maðr ok stórættaðr, Eg. 16, 97, freq. in Landn.; Herrauðr Hvíta-ský var g. maðr, 156; Hrafn enn Heimski hét g. maðr, 59, 213, 244, 277, 283; þessir landnáms-menn eru göfgastir í Vestfirðinga-fjórðungi, 167; at Erlingr Skjálgsson hafi verit maðr ríkastr ok göfgastr í Noregi, Ó. H. 184, Fms. i. 61; ríkr maðr ok g., Hkr. i. 136; sjau prestar ok allir göfgir, Bs. i. 79; enum göfgasta konungi, Post. 656 C. 33; g. maðr ok ágaetr, Eg. 98; vóru þeir Björgólfr í gildinu göfgastir menn, the foremost men, 22; Hrafn var göfgastr sona Hængs, 102; því heldr er göfgari vóru, Bs. i. 129; góðir menn ok göfgir, Grág. ii. 168; Ingólfr var göfgastr allra landnáms-manna, Fms. i. 241, (Landn. 36 l. c. frægastr); at þeir mætti báðir sem göfgastir af verða, Bs. i. 129:—of things, göfugr bær, Eg. 477; g. sýsla, Hom. 4.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego göfugr może być bardziej dokładnie napisane jako gǫfugr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᚠᚢᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich