Göngu-sveinn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "göngu-sveinn" (lub gǫngu-sveinn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

göngu-sveinn (gǫngu-sveinn)

m. a beggar-boy, Korm. 192.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego göngu-sveinn może być bardziej dokładnie napisane jako gǫngu-sveinn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᚾᚴᚢ-ᛋᚢᛁᛁᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich