Grunnr
Słownik staronordyjski - grunnr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "grunnr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- grunnr
- adj., compar. grynnri (gryðri), superl. grynnstr, [Swed.-Dan. grund], shallow; vaðil-sund nokkut grunnt, Eg. 362; sögðu hafit baeði grunnt ok myrkt, Al. 170; gryðra, shallower, Bs. i. 342; vatnföll tvau hvártki gryðra en tók í miðja síðu, 349: metaph., standa grunnt, to be shallow; vinátta okkur stendr grunnt, Eg. 520; grunuðu at vinátta þeirra mundi vera heldr grunn, Fms. xi. 108: in local names, Grunna-vík, f. whence Grunn-víkingr, m. a man from G., Landn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚱᚢᚾᚾᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Podobne wpisy:
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- compar.
- comparative.
- Dan.
- Danish.
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- n.
- neuter.
- superl.
- superlative.
- Swed.
- Swedish.
Prac i autorów cytowanych:
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)