Harm-söngr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "harm-söngr" (lub harm-sǫngr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

harm-söngr (harm-sǫngr)

m. a song of sorrow, dirge, Stj. 349, Bret. 68.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego harm-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako harm-sǫngr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛅᚱᛘ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich