Heit-söngr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "heit-söngr" (lub heit-sǫngr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

heit-söngr (heit-sǫngr)

m. a votive song, Bs. i. 307, 354.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego heit-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako heit-sǫngr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛁᛁᛏ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich