Hest-tönn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hest-tönn" (lub hest-tǫnn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

hest-tönn (hest-tǫnn)

f. a horse’s tooth, Vígl. 20.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hest-tönn może być bardziej dokładnie napisane jako hest-tǫnn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛁᛋᛏ-ᛏᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich