Hjörð
Słownik staronordyjski - hjörð
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hjörð" (lub hjǫrð)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo hjörð może oznaczać:hjörð
- hjörð (hjǫrð)
- f., gen. hjarðar, dat. hjörðu, pl. hjarðir, [Ulf. hairda = αγέλη, ποίμνη; A. S. heord; Engl. herd; O. H. G. herta; Germ. heerde; Swed.-Dan. hjord]:—a herd, flock, Hm. 20, 70, Hým. 17 (of oxen), Gþl. 400, FmS. vii. 54, n. G. l. i. 146, Fb. i. 151, Þorf. Karl. 376; gæta hjarðar, to tend flocks, Stj. 460, 462, passim: eccl., Guðs h., Hom. 85, Mar., Post.
- hjörð (hjǫrð)
- COMPDS: hjarðarhundr, hjarðarsveinn, hjarðartröð, Hjarðar-holt, Hjarðar-dalr, Hjarðar-nes, Landn.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hjörð może być bardziej dokładnie napisane jako hjǫrð.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛁᚢᚱᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- dat.
- dative.
- eccl.
- ecclesiastical.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- pl.
- plural.
- S.
- Saga.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
Prac i autorów cytowanych:
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Hým.
- Hýmis-kviða. (A. I.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Post.
- Postula Sögur. (F. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Þorf. Karl.
- Þorfinns Saga Karlsefnis. (D. II.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)