Hleifr
Słownik staronordyjski - hleifr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hleifr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hleifr
- m. [Ulf. hlaifs; A. S. hlâf; Engl. loaf; O. H. G. hlaib; Germ. laib; Ivar Aasen levse]:—a loaf, Hm. 51, 140; af fimm hleifum brauðs ok tveimr fiskum, Mirm.; hleifar af Völsku brauði, Bev.; hleifa þunna, ökvinn hleif, Rm. 4, 28, N. G. l. i. 349, Fb. ii. 190, 334 (in a verse), D. I. i. 496; brauð-h., a loaf of bread; rúg-h., a rye loaf: of cheese, Nj. 76, ost-h.: the disk of the sun is called hleifr himins, the loaf of heaven, Bragi.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛚᛁᛁᚠᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- O. H. G.
- Old High German.
- S.
- Saga.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Bev.
- Bevus Saga. (G. II.)
- D. I.
- Diplomatarium Islandicum. (J. I.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Ivar Aasen
- Ivar Aasen’s Dictionary, 1850.
- Mirm.
- Mirmants Saga. (G. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)