Hler-tjöld

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hler-tjöld" (lub hler-tjǫld)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

hler-tjöld (hler-tjǫld)

n. pl. ‘ear-lids,’ poët. the ears, Ad. 9.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hler-tjöld może być bardziej dokładnie napisane jako hler-tjǫld.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛚᛁᚱ-ᛏᛁᚢᛚᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich