Hljóð-bjalla
Słownik staronordyjski - hljóð-bjalla
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hljóð-bjalla"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hljóð-bjalla
- u, f. a tinkling bell, Karl. 157.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛚᛁᚢᚦ-ᛒᛁᛅᛚᛚᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- l.
- line.
Prac i autorów cytowanych:
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)