Hljóð-stafr
Słownik staronordyjski - hljóð-stafr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hljóð-stafr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hljóð-stafr
- m. a vowel, litera vocalis, Edda 121, Skálda 161.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛚᛁᚢᚦ-ᛋᛏᛅᚠᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Skálda
- Skálda. (H. I.)