Höku-langr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "höku-langr" (lub hǫku-langr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

höku-langr (hǫku-langr)

adj. having a long chin, Bárð. 165.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego höku-langr może być bardziej dokładnie napisane jako hǫku-langr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚴᚢ-ᛚᛅᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich