Hör-týgill

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hör-týgill" (lub hǫr-týgill)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

hör-týgill (hǫr-týgill)

m. a hempen cord, Stj. 416. Judges xv. 14.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hör-týgill może być bardziej dokładnie napisane jako hǫr-týgill.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚱ-ᛏᚢᚴᛁᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich