Hóra
Słownik staronordyjski - hóra
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hóra"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo hóra może oznaczać:hóra
- hóra
- 1. að, to commit adultery, Stj. 197, Gþl. 136; hóra undir bónda sinn, Jb. 448 B, D. I. i. 262: with acc., K. Á. 122, Sks. 455, 575: reflex., Stj. 398. Jb. 124, Grett. 204 new Ed.
- hóra
- 2. u, f. [Germ. hure; Engl. whore, harlot], Fas. i. 99, N. G. l. i. 70.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚱᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- l.
- line.
- reflex.
- retlexive.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- D. I.
- Diplomatarium Islandicum. (J. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- Jb.
- Jóns-bók. (B. III.)
- K. Á.
- Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)