Hörðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hörðr" (lub hǫrðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

hörðr (hǫrðr)

m., Herði, Hörð, a pr. name, Landn. Harðar-saga, u, f. the story of Hörð.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hörðr może być bardziej dokładnie napisane jako hǫrðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich