Horn-göfigr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "horn-göfigr" (lub horn-gǫfigr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

horn-göfigr (horn-gǫfigr)

adj. proud of his horns, epithet of a he-goat, Hým. 7.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego horn-göfigr może być bardziej dokładnie napisane jako horn-gǫfigr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚱᚾ-ᚴᚢᚠᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich