Horn-ístöð

Znaczenie staronordyjskiego słowa "horn-ístöð" (lub horn-ístǫð)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

horn-ístöð (horn-ístǫð)

n. pl. horn stirrups.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego horn-ístöð może być bardziej dokładnie napisane jako horn-ístǫð.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚱᚾ-ᛁᛋᛏᚢᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich