Hund-
Słownik staronordyjski - hund-
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hund-"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hund-
- [Goth. hund only found in pl. hunda], a form of hundrað, only used in poët. compds, many, very, like Lat. multi-, Germ. tausend: hund-forn, adj. very old, Þd. 14; in mod. conversation hund-gamall and hund-margr, adj. hundred-fold, innumerable, Hkv. 1. 21; h. víkingr, Sighvat (Ó. H. 190); h. herr, Hallfred, Fms. xi. 208 (in a verse), Sighvat (Hkr. iii. 3), Hm. 17; hunnmörg hof, Vþm. 38. hund-villr, adj. utterly lost, quite astray, Eb. (in a verse): esp. of sailors, fóru þeir þá hundvillir, Nj. 267. hund-víss, adj. very wise, esp. used of giants and partly as a term of abuse; hundvíss jötunn, Hým. 5, Hkv. Hjörv. 25, Fas. iii. 15; hann var jötunn h. ok íllr viðreignar, Edda; at jötnar hundvísir skulu þar drekka, 57. The similarity of hundr, a dog, seems here to have given a bad sense to the word (= dog-wise, cunning), which etymologically it did not deserve.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚾᛏ-
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- esp.
- especially.
- Germ.
- German.
- Goth.
- Gothic.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- pl.
- plural.
- poët.
- poetically.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Hkv.
- Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
- Hkv. Hjörv.
- Helga-kviða Hjörvarðssonar. (A. II.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Hým.
- Hýmis-kviða. (A. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Vþm.
- Vafþrúðnis-mál. (A. I.)
- Þd.
- Þórs-drápa. (A. I.)