Í-löngun

Znaczenie staronordyjskiego słowa "í-löngun" (lub í-lǫngun)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

í-löngun (í-lǫngun)

f. longing after.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego í-löngun może być bardziej dokładnie napisane jako í-lǫngun.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁ-ᛚᚢᚾᚴᚢᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich