Iðinn
Słownik staronordyjski - iðinn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "iðinn"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- iðinn
- adj. [Scot. ithand, ythen], assiduous, steady, diligent, Sks. 437, Bs. i. 166, Fas. i. 85, freq. in mod. usage; iðinn að lesa, læra, vinna.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚦᛁᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- freq.
- frequent, frequently.
- mod.
- modern.
- Scot.
- Scottish.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)