Íll-gjarn
Słownik staronordyjski - íll-gjarn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "íll-gjarn"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- íll-gjarn
- adj. ill-willed, ill-natured, wicked, Nj. 38, Hom. 19, Bs. i. 40: superl., Fms. ii. 46, x. 327.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᛚᛚ-ᚴᛁᛅᚱᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- superl.
- superlative.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)