Inn-vörðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "inn-vörðr" (lub inn-vǫrðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

inn-vörðr (inn-vǫrðr)

m. a keeper, porter, Al. 72, 106.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego inn-vörðr może być bardziej dokładnie napisane jako inn-vǫrðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚾᚾ-ᚢᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich