Ísa-fjörðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ísa-fjörðr" (lub ísa-fjǫrðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ísa-fjörðr (ísa-fjǫrðr)

m. in Denmark and Iceland;

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ísa-fjörðr może być bardziej dokładnie napisane jako ísa-fjǫrðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᛋᛅ-ᚠᛁᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich