Jötun-bygðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "jötun-bygðr" (lub jǫtun-bygðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

jötun-bygðr (jǫtun-bygðr)

part. peopled by giants, Ýt.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego jötun-bygðr może być bardziej dokładnie napisane jako jǫtun-bygðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚢᛏᚢᚾ-ᛒᚢᚴᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich