Keikr
Słownik staronordyjski - keikr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "keikr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- keikr
- adj. bent backwards, the belly jutting forwards; svá at gerðu eik | gékk heldr keik, Bjarn. (in a verse); stendr heldr keikari, Band. 11, Fas. iii. 557; k. í hálsi, Mag.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Band.
- Banda-manna Saga. (D. II.)
- Bjarn.
- Bjarnar Saga. (D. II.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Mag.
- Magus Saga. (G. II.)