Kenningar-nafn
Słownik staronordyjski - kenningar-nafn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kenningar-nafn"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kenningar-nafn
- n. a surname, Ld. 52, Nj. 22, Ó. H. 139, Fms. ii. 51, Fbr. 80, Stj. 139, Bs. i. 589, Eluc. 12.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᚾᚾᛁᚾᚴᛅᚱ-ᚾᛅᚠᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eluc.
- Elucidarium. (F. II.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)