Kikna

Słownik staronordyjski - kikna

Znaczenie staronordyjskiego słowa "kikna"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

kikna
að. [cp. keikr], to sink at the knees through a heavy burden; kikna í knésbótum, Fbr. 159, v. l. (but lyknar, Fb. l. c.); rekr klærnar framan í fangit svá at Ormr kiknar við, Fb. i. 530; ok er hann bar af sér lagit kiknaði hann við, Grett. 3 new Ed.; lá við at hann mundi kikna, Fms. iii. 187.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᚴᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

cp.
compare.
l.
line.
l. c.
loco citato.
v.
vide.
v. l.
varia lectio.

Prac i autorów cytowanych:

Fb.
Flateyjar-bók (E. I.)
Fbr.
Fóstbræðra Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Grett.
Grettis Saga. (D. II.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back