Kikna
Słownik staronordyjski - kikna
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kikna"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kikna
- að. [cp. keikr], to sink at the knees through a heavy burden; kikna í knésbótum, Fbr. 159, v. l. (but lyknar, Fb. l. c.); rekr klærnar framan í fangit svá at Ormr kiknar við, Fb. i. 530; ok er hann bar af sér lagit kiknaði hann við, Grett. 3 new Ed.; lá við at hann mundi kikna, Fms. iii. 187.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᚴᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- l.
- line.
- l. c.
- loco citato.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)