Kjökra

Znaczenie staronordyjskiego słowa "kjökra" (lub kjǫkra)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

kjökra (kjǫkra)

að, to whine, to speak with a broken, faltering voice; kveða kjökrandi, Sturl. ii. 214, freq. in mod. usage.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego kjökra może być bardziej dokładnie napisane jako kjǫkra.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᚢᚴᚱᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich