Kjöltr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "kjöltr" (lub kjǫltr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

kjöltr (kjǫltr)

n. [qs. kjötl, from kitla, q. v.], in hósta-kjölt, a tickling cough.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego kjöltr może być bardziej dokładnie napisane jako kjǫltr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᚢᛚᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich