Klerka-söngr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "klerka-söngr" (lub klerka-sǫngr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

klerka-söngr (klerka-sǫngr)

m. church music, Fms. i. 260.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego klerka-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako klerka-sǫngr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛚᛁᚱᚴᛅ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich