Klökkva
Słownik staronordyjski - klökkva
Znaczenie staronordyjskiego słowa "klökkva" (lub klǫkkva)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo klökkva może oznaczać:klökkva
- klökkva (klǫkkva)
- pres. klökkr, pret. klökk, pl. klukku, also spelt with ey, kleyqva, Kb. of the Sæm.; [A. S. cloccan and Engl. cluck, limited in sense, like Lat. glocire; Dan. klynke]:
- klökkva (klǫkkva)
- I. to soften; klökkvandi kalda jörð, Mar. (rare).
- klökkva (klǫkkva)
- II. metaph. to sob, whine; kostir ‘ro betri heldr en at klökkva sé, Skm. 13; klukku þeir karlar er kunnu görst heyra, Am. 62; af sonarlegri ást klokk nú Josaphat mjök, Barl. 187; þá klökk konungrinn ok allir þeir er honum fylgðu, 211; þá klökkr hann af harmi hugar, SkS. 226; er Davíð heyrði þessi tíðindi, þá klökk hann, 716; einn af gestum Magnúss konungs gékk til ok kysti líkit ok klökk við, FmS. viii. 236, v. l.; honum fannsk svá mikit til vígslunnar at hann klökk, x. 109, v. l.; sumir klukku en sumir grétu, Barl. 190; sýta ok klökkva, Hom. (St.): part. klökkvandi, with failing voice; síðan minntusk þeir viðr Karl klökkvandi, Karl. 2, 180, 288: þótti honum konan klökkvandi kveða, Sturl. ii. 214 C; biðja, mæla klökkvandi, passim; the word is obsolete except as a participle.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego klökkva może być bardziej dokładnie napisane jako klǫkkva.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛚᚢᚴᚴᚢᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- S.
- Saga.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- part.
- participle.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Kb.
- Konungs-bók. (B. I, C. I, etc.)
- Sæm.
- Sæmundar Edda. (A, C. I.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Skm.
- Skírnis-mál. (A. I.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)