Knell
Słownik staronordyjski - knell
Znaczenie staronordyjskiego słowa "knell"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- knell
- m. courage; kjark ok knell, 655 xvii. 24.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚾᛁᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- m.
- masculine.