Kólna
Słownik staronordyjski - kólna
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kólna"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kólna
- að, to become cold, Stj. 45, Fas. i. 148; veðr tók at k., Fms. i. 67; kólnaði veðrit ok dreif, Eb. 204; lík skal eigi grafa áðr kólnat er, K. Þ. K. 26; dagr kólnar, Hom. (St.): impers., e-m kólnar, one gets cold; oss kólnar á klónum, Grett. 94 B; kulda-veðr var úti, ok tók honum fast at kólna, Fb. i. 276.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᛚᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- impers.
- impersonal.
- m.
- masculine.
- pers.
- person.
Prac i autorów cytowanych:
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)