Köngull
Słownik staronordyjski - köngull
Znaczenie staronordyjskiego słowa "köngull" (lub kǫngull)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- köngull (kǫngull)
- m. a stalk; vínberja-k., a vine-stalk, Þorf. Karl.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego köngull może być bardziej dokładnie napisane jako kǫngull.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᚾᚴᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Þorf. Karl.
- Þorfinns Saga Karlsefnis. (D. II.)