Kvíga
Słownik staronordyjski - kvíga
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kvíga"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kvíga
- u, f., gen. pl. kvígna, Glúm. 340, [Scot. and North. E. quey or whye]:—a young cow before she has calved, Lat. juvenca, Landn. 46, 264, Grág. i. 502, Eb. 318, Sturl. i. 173, Fas. iii. 211, Bret. 10, Edda (pref.); kvígu-kálfr, Bs. i. 368, Eb. 318, passim: a local name, Kvígu-vágar, Landn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᛁᚴᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- North. E.
- Northern English.
- pl.
- plural.
- pref.
- preface.
- Scot.
- Scottish.
Prac i autorów cytowanych:
- Bret.
- Breta Sögur. (G. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Glúm.
- Víga-Glúms Saga. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)