Kýll
Słownik staronordyjski - kýll
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kýll"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kýll
- m. [cp. Lat. culeus], a bag; var þér svá troðit í kýl sem korni í belg, Fms. vii. 21; hann bar kýl Þórs, he carried Thor’s knapsack, Edda 28; karl ok kýll, beggar and scrip, Nj. 274, Sturl. ii. 52.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)