Láð
Słownik staronordyjski - láð
Znaczenie staronordyjskiego słowa "láð"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- láð
- n. [prob. akin to lán, Germ. lehn (ð = n), prop. denoting a fief]:—land, but mostly only in poetry: in the allit. phrase, land ok láð, land and lea, Hkm. 21; fyrirgöra landi ok láði, Fms. xi. 363; láð og lög, land and sea; láðs og lagar dýr, an amphibious animal; hann kom fram á eitt fágrt láð, Karl. 71: freq. in poetry, see Lex. poët.: as also in poët. compds, esp. as láð-gefandi, part. fief-giving: láð-göfgaðr, part. gifted with lands: láð-valdr, m. a fief-wielder = a king; láð-varðaðr and láð-vörðr, m. a land-warder, all epithets of a king, Lex. poët.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᛅᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- allit.
- alliteration, alliterative.
- esp.
- especially.
- freq.
- frequent, frequently.
- Germ.
- German.
- l.
- line.
- lit.
- literally.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- part.
- participle.
- poët.
- poetically.
- prop.
- proper, properly.
- prob.
- probably.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkm.
- Hákonar-mál. (A. III.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Lex. Poët.
- Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.