Langa-töng

Znaczenie staronordyjskiego słowa "langa-töng" (lub langa-tǫng)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

langa-töng (langa-tǫng)

f. ‘long-prong,’ the middle finger.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego langa-töng może być bardziej dokładnie napisane jako langa-tǫng.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᛅᚾᚴᛅ-ᛏᚢᚾᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich