Leikara-söngr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "leikara-söngr" (lub leikara-sǫngr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

leikara-söngr (leikara-sǫngr)

m. a lay, Mar.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego leikara-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako leikara-sǫngr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᛁᛁᚴᛅᚱᛅ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich