Leir-vör

Znaczenie staronordyjskiego słowa "leir-vör" (lub leir-vǫr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

leir-vör (leir-vǫr)

f. the name of an ogress, Edda.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego leir-vör może być bardziej dokładnie napisane jako leir-vǫr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᛁᛁᚱ-ᚢᚢᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich