Ljóð-söngr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ljóð-söngr" (lub ljóð-sǫngr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ljóð-söngr (ljóð-sǫngr)

m. a song, Str. 2.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ljóð-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako ljóð-sǫngr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᛁᚢᚦ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich