Lofa
Słownik staronordyjski - lofa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "lofa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo lofa może oznaczać:lofa
- lofa
- að, imperat. lofaðu, in popular pronunciation lof’mér or lom’mér! lommér að fara; [cp. leyfa; both forms refer to a lost strong verb, ljúfa, lauf, lufu; A. S. lofian; North. E. loave; Germ. loben; Scot. loue or loif]:
- lofa
- I. to praise; lofa konung þenna sem þér líkar en lasta eigi aðra konunga, FmS. vi. 196: with gen. of the thing, sé Guð þess lofaðr, be God praised that …, viii. 219, Nj. 58, 109, MS. 623. 19.
- lofa
- II. to allow, permit; lofa e-m e-t, Eg. 35, K. Á. 176, 230, Stj. 225, H. E. i. 491; lofa is in mod. usage the common word, leyfa is obsolete.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᚢᚠᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- Germ.
- German.
- imperat.
- imperative.
- m.
- masculine.
- North. E.
- Northern English.
- S.
- Saga.
- Scot.
- Scottish.
- gen.
- genitive.
- n.
- neuter.
- mod.
- modern.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- H. E.
- Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)
- K. Á.
- Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)