Lög-langr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "lög-langr" (lub lǫg-langr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

lög-langr (lǫg-langr)

adj. of lawful length, Jb. 407.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego lög-langr może być bardziej dokładnie napisane jako lǫg-langr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᚢᚴ-ᛚᛅᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich