Lögg-stokkinn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "lögg-stokkinn" (lub lǫgg-stokkinn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

lögg-stokkinn (lǫgg-stokkinn)

part. = löggbrotinn, Stj. 367.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego lögg-stokkinn może być bardziej dokładnie napisane jako lǫgg-stokkinn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᚢᚴᚴ-ᛋᛏᚢᚴᚴᛁᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich