Lyritar-eiðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "lyritar-eiðr"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

lyritar-eiðr

m. a ‘lyrit-oath,’ a kind of oath of compurgation in the Norse, but not in the old Icel. law; it was an oath of three, viz. of the person who took the oath, with two compurgators, in remembrance of the three lyrit stones, which gave the name to this oath of compurgation; nú skal lyritar-eið svá vinna, sjálfr skal hann vinna, ok annarr jafnréttis-maðr, … sá skal enn þriði, er …, N. G. l. i. 56, cp. Js. 30, Jb.; stendr lyritar-eiðr fyrir hvárt þriggja marka mál ok þau er minni eru, N. G. l. ii. 306; hón skal þess synja með lyritar-eiði með frjálsum konum tveimr, i. 376 (394), of a compurgatory oath in the case of a still-born child.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᚢᚱᛁᛏᛅᚱ-ᛁᛁᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich