Lyritar-vörn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "lyritar-vörn" (lub lyritar-vǫrn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

lyritar-vörn (lyritar-vǫrn)

f. = lyritarvarzla, Grág. ii. 219.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego lyritar-vörn może być bardziej dokładnie napisane jako lyritar-vǫrn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᚢᚱᛁᛏᛅᚱ-ᚢᚢᚱᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich