Mar-tröð

Znaczenie staronordyjskiego słowa "mar-tröð" (lub mar-trǫð)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

mar-tröð (mar-trǫð)

f. being ‘trodden’ by a mara, nightmare, Fél. x. 15.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego mar-tröð może być bardziej dokładnie napisane jako mar-trǫð.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛅᚱ-ᛏᚱᚢᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich