Megin-mörk

Znaczenie staronordyjskiego słowa "megin-mörk" (lub megin-mǫrk)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

megin-mörk (megin-mǫrk)

f. the main forest, Eg. 378.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego megin-mörk może być bardziej dokładnie napisane jako megin-mǫrk.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚴᛁᚾ-ᛘᚢᚱᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich