Mein-eiðr
Słownik staronordyjski - mein-eiðr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "mein-eiðr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- mein-eiðr
- m. [Dan. meened; Germ. meineid], perjury, K. Á. 218, Hom. 86, H. E. i. 522, Barl. 142.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᛁᚾ-ᛁᛁᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Dan.
- Danish.
- Germ.
- German.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- H. E.
- Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- K. Á.
- Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)