Meiss
Słownik staronordyjski - meiss
Znaczenie staronordyjskiego słowa "meiss"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- meiss
- m. [O. H. G. meisa], a wooden box, a basket (in Norway of any basket of wicker-work); meis hefi ek á baki, verðrat matrinn betri, Hbl. 3; hann hafði mikinn meis á baki … rótar ofan í meisinn öllum fiskunum, þá er fullr meissinn, Grett. 137; selja mjöl í meisum, Gþl. 491; hann hafði borit í meis á baki sér Örvandil … ein tá hafði staðit ór meisinum, Edda 59; meisa síld, barrel-herrings, N. G. l. ii. 250; kola-meiss, Art., freq. in mod. usage; hey-meiss, a hay-box in which the hay is given to the cows, one meiss to each head of cattle.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᛁᛋᛋ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- freq.
- frequent, frequently.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- O. H. G.
- Old High German.
Prac i autorów cytowanych:
- Art.
- Artus-kappa Sögur. (G. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- Hbl.
- Harbarðs-ljóð. (A. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)